s'isch Herbscht
Franz Stadelmann
- 1 -
s’isch Herbscht s’isch Herbscht;
ja üses Veh, muess abe vo de Weide.
Wenn ds Wätter umschlaht, gits scho Schnee - mier müsse wieder scheide.
S’isch hert, me weiss doch gits nur eis – es laht si nid vermeide.
- 2 -
S’isch Herbscht s’isch Herbscht;
s’chunnt niemer meh zu mir uf d’Schybehütte;
no öppe ´lah sech d’Jäger gseh, zum Wärche schlüüfsch i d’Chutte.
S’wird chalt und läär, eis Näbelmeer, nur d’Bärge tüe no gugge.
- 3 -
S’isch Herbscht s’isch Herbscht;
d’Züün leit me ab, tuet d’Gatter guet versorge;
so Wintermaa, mir si parat, gäll tuesch mim Hüttli borge!
Vertrou uf Gott, wär alpe wott, gli chunnt e Früehligs-Morge.