Wenn d'Matte grüene
Emil Herzog
- E -
- 1 -
Wenn d'Matte wiederume grüene,
de zieht's der Senn de Bärge zue,
mit sine Geisslene u Chüene,
zum brune Hüttli ob der Flueh.
Scho lächlet über ds Täli d'Sunne,
wie isch doch ou sis Härz so froh.
Der Früehlig chunnt, jetz hei mer's g'wunne,
bald chöi mer z'Alp, ja z'Alpe goh!
- 2 -
Dert obe kennt me keini Sorge,
vo Zank u Strit da weiss me nüt,
mir jutze eis scho früeh am Morge,
hei üsri Freud am Chüejerglüt.
Los, d'Amsle singe scho im Garte,
d'Zytröseli sie blüeje scho.
Der Ätti dä ma's chum erwarte,
o ja s'isch Zyt, bald chöi mer goh!
- 3 -
Am Abe sitzt me uf em Bänkli,
u ds Müetti stimmt es Liedli a,
me luegt wie d'Gletscherfirne lüchte,
wie schön isch's so ne Heimat z'ha!
Es dunklet, d'Abeglogge lüte,
der Schatte schlycht a d'Felsewand.
B'hüet Gott mis Älpli u mis Hüttli,
b'hüet Gott mis liebe Schwyzerland!